Διαταραχές πρόσληψης τροφής

Πρόκειται για σοβαρές διαταραχές όπου το άτομο ασχολείται υπερβολικά με το βάρος και την εξωτερική του εμφάνιση οδηγώντας σε μη λειτουργικές αλλά και επικίνδυνες για τον εαυτό του συμπεριφορές (όπως αυστηρές δίαιτες, υπερκατανάλωση τροφής, υπερβολική εξουθενωτική γυμναστική, εκκαθαριστικές μέθοδοι). Παράλληλα, το άτομο έχει έντονη προκατάληψη για το βάρος και το σχήμα του σώματός του.
Τρεις βασικοί τύποι διατροφικών διαταραχών είναι:

• Νευρική ανορεξία
Η νευρική ανορεξία σχετίζεται με τη διαστρεβλωμένη εικόνα που έχει κανείς για το σώμα του. Ενώ το βάρος του είναι κάτω από το φυσιολογικό ή και σε επικίνδυνα χαμηλά επίπεδα εκείνος αισθάνεται υπέρβαρος. Ένας άνθρωπος, που πάσχει από νευρική ανορεξία, φοβάται συνεχώς για την παραμικρή αύξηση στο βάρος και συνήθως καταφεύγει σε χάπια αδυνατίσματος, διουρητικών, πρόκληση εμετού ή χρήση καθαρτικών ή και σε πολύωρη και εξαντλητική άσκηση, προκειμένου να ΄΄κάψει΄΄ ακόμα και τις ελάχιστες θερμίδες που έχει καταναλώσει. Στις γυναίκες με νευρική ανορεξία παρατηρούνται δυσλειτουργίες στην έμμηνο ρύση και πολύ συχνά απουσία αυτής

• Νευρική βουλιμία
Η νευρική βουλιμία χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενα επεισόδια κατανάλωσης υπερβολικά μεγάλης ποσότητας τροφής και έλλειψη ελέγχου. Το άτομο καταφεύγει σε συγκεκριμένες αντισταθμιστικές μεθόδους, ώστε να απαλλαγεί από το φαγητό που έχει καταναλώσει. Οι βουλιμικοί άνθρωποι πάσχουν από χαμηλή αυτοεκτίμηση και κατάθλιψη, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται συνολικά η συμπεριφορά και η καθημερινότητά τους.

• Αδηφαγική διαταραχη
Χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενα επεισόδια υπερφαγίας με μεγάλη κατανάλωση τροφής σε σύντομο χρονικό διάστημα (2-3 ώρες). Τα βουλιμικά επεισόδια συμβαίνουν το λιγότερο 2 φορές την εβδομάδα και δεν συνοδεύονται συνήθως από εμετούς, καθαρτικά, αυστηρές δίαιτες, υπεργυμναστική, διουρητικά, χάπια διαίτης. Το άτομο με αδηφαγική διαταραχή νιώθει απέχθεια προς τον εαυτό του, ενώ δημιουργούνται ενοχές και ντροπή για την ανεξέλεγκτη ποσότητα φαγητού που κατανάλωσε. Τρώει συνήθως χωρίς να πεινάει και σταματάει μόνο όταν αισθάνεται πλήρης. Επιπλέον, εξαιτίας των ενοχών του συνήθως τρώει κρυφά από τους άλλους.

Για την θεραπεία τους απαιτείται διατροφική και ψυχολογική υποστήριξη του ατόμου που συμβάλλουν στην ολιστική αντιμετώπιση τόσο των συμπτωμάτων όσο και των συμπεριφορών.

Η διατροφική θεραπεία, σε περίπτωση που πρόκειται για παιδί ή έφηβο, γίνεται με την συμμετοχή και των γονιών. Ο στόχος της δεν είναι απλά η αποκατάσταση ενός υγιούς σωματικού βάρους αλλά και η εκμάθηση των βασικών κανόνων σωστής διατροφής μαζί με την βελτίωση της υγείας του ατόμου (μεταβολική λειτουργία, αντιστροφή τυχόν επιπλοκών της διατροφικής διαταραχής).